22 augustus 2013
“in de langzaamheid van hun
contemplatie tijdloos”Adelin De Craene
Op 22 augustus 2013
kreeg ik de kans om kennis te maken met een zeer boeiend man, namelijk Adelin
De Craene. De Craene is een beeldend kunstenaar, was leerkracht in het kunstonderwijs
en heeft een mooie, serene visie op de dingen en het leven. De prachtige
locatie waar hij woont en werkt, is het eerste dat je omver blaast. Overal rond
het huis en de tuin zijn zelfgecreëerde beelden opgesteld. Het wordt ook meteen
duidelijk dat deze man leeft in eenheid en harmonie met de natuur rondom hem.
Alles begint in het
atelier, een prachtige kamer onder het dak met veel lichtinval. Vol met
tekeningen en beelden. Beelden in klei, verpakt in folie om ze kneedbaar te
houden, wachtend op verdere veranderingen door het kunstenaarshand of klaar om
in brons te worden gegoten. Eén voor één laat hij me deze beelden zien, geeft
er uitleg over. Van prachtige portretten tot tedere gestilleerde vogels. Hij
verteld me over het begin, het hele proces wordt me stap voor stap uitgelegd.
Hoe alles begint bij een persoon die plaatsneemt op zijn speciale poseerstoel,
en hoe moeilijk de kunst van het poseren eigenlijk is. Hij heeft beelden
gemaakt van elke leeftijdsgroep. Op een tafel ligt een beeld van een baby. Zo
perfect dat je verwacht dat hij straks beweegt. Op een sokkel staat het portret
van Roger Raveel. Beide kunstenaars hadden een langdurige vriendschapsband met
mekaar. Al zijn beelden hebben een bepaalde zachtheid over zich, het is bijna
voelbaar hoe vaardige handen kneden en scheppen. Later worden de beelden in
brons gegoten, aan de hand van mallen van het beeld in klei, een duur en
tegelijk duurzaam proces. Adelin werkt maanden aan een beeld, een langdurig en
contemplatief proces, op zoek naar de perfecte vorm, het detail in al zijn
fijnheid. De kunstenaar wacht als het ware geduldig het moment af waarop hij
kan beslissen dat het beeld klaar is om in brons te worden gegoten, nederig
beseffend dat de perfectie niet bestaat. Ook zijn schetsen zijn prachtig om te
zien, van onderwerp tot lijnvoering.
Later wandelen we door
de tuin, waar vele werken te zien zijn. Van een staand naakt kind tot een
konijn verborgen in het gras. Alles is zo harmonieus opgesteld en staat precies
waar het de kracht krijgt die het verdient. We lopen verder naar een grote
schuur. Eenmaal binnen word je overdonderd door schoonheid en weet je niet waar
eerst te kijken. Tekeningen, schilderijtjes, schedels, potten, werkmateriaal,
de mallen,.. alles ligt hier opgeborgen. Het is onmogelijk om niet zelf
inspiratie op de doen als je deze verzameling voorwerpen ziet. Hij laat me elke
stap zien van het maken van de mallen, tot het finaal afwerken en bijschuren
van het bronzen beeld en vertelt me boeiende verhalen over sommige voorwerpen.
Adelin De Crane is een
man naar wie ik opkijk. Zijn levensstijl en visie zijn iets om naar te streven.
Een leven in harmonie, of zo voelde het toch voor mij.
Ruth De Norre
Geen opmerkingen:
Een reactie posten